حکایت کرده اند که لقمان روزی در راهی می گذشت، پس قطعه کاغذی دید به روی زمین
افتاده، چون آن را برداشت و ملاحظه نمود دید: ((بسم الله الرحمن الرحیم)) بر او ثبت
شده است، پس آن را شسته و آبش را تناول نمود و به برکت این احترام، خداوند عالم، او
را حکمت تلقین فرمود.
و لقد آتینا لقمان الحکمه**سوره لقمان، آیه ۱۲
حکمت معانی فراوانی دارد:
۱٫ شناخت اسرار جهان هستی.
۲٫ رسیدن به حق از
نظر گفتار و عمل و معرفت و شناسایی خداوند.
۳٫ مجموعه ای از معرفت و علم و اخلاق
پاک و تقوا و نور هدایت.
۴٫ امام هفتم ع فرمودند: مراد از حکمت، فهم و عقل
است.
۵٫ امام صادق ع فرمودند: حکمت این است که لقمان به امام و رهبر الهی عصر
خود آگاهی داشت.
اصول کافی، جلد ۱-تفسیر نمونه،ج۱۷، ص ۳۶
دل به عشق خدای یکتـــــا ده ** قطره ای را رهی به
دریـــا ده
ساقیــــــا جرعــــه خود سوزی **به من رنــــــد بی سر و پا
ده
زاهدان را بهشت و حور و قصور**عاشقان را به نزد خود جا ده
تـــــــــــا
بسوزد زتاب رخسارت **((فیض)) را دیـــده تماشا ده
تا کی از هر هوای بتی سازی؟ **
دل به عشق خدای یکـتا ده
فیض کاشانی