زیبایی از دست رفته

در طول تاریخ افراد ناشناس یا سرشناسی بوده اند که با به وجود آوردن یک سبک و روش جدید در پوشاک، آرایش و یا ابداع یک نوع جدید از لوازم آرایشی به شهرت رسیده اند. تمایل به آرایش که از میل به زیبایی و زیباتر شدن سرچشمه گرفته است و گرایش انسان به تولید و استفاده از لوازم آرایشی، محصول زندگی مدرن نیست، بلکه میلی است که از ابتدای آفرینش در بشر- و بسیاری از موجودات دیگر- وجود داشته است. اما انسان با علم و دانش خود توانسته است در این راه به ابزارهای مختلفی متوسل شود که گاهی بسیار مرگ آور بوده(مانند استفاده از اکسیدهای رنگین فلزات برای آراستن چشم و لب) و گاهی به قدری موفقیت آمیز بوده(مانند سرمه) که استفاده از آن تا عصر حاضر ادامه یافته است. همراه با پیشرفت علم، روش های مختلفی برای جلوه بخشیدن به "زیبایی طبیعی" به وجود آمده است، انواع محصولاتی که برای نگه داری از پوست، مو و ناخن ساخته می شوند، انواع لوازم آرایشی که دارای موادی چون ویتامین و پروتئین هستند و هم چنین روش های مختلفی برای از بین بردن لکه ها، موهای زائد و ده ها مورد دیگر که همه با در نظر گرفتن عامل مهم "سلامت" برای محصول یا روش ارایشی خود تبلیغ می کنند.

هم رنگ جماعت شدن هم حدی دارد:

یکی از مهم ترین دلایل استفاده از لوازم آرایش، متفاوت جلوه کردن و تنوع بخشیدن به ظاهر است که زنان و مردان به اشکال مختلف به آن می پردازند. در طول تاریخ افراد ناشناس یا سرشناسی بوده اند که با به وجود آوردن یک سبک و روش جدید در پوشاک، آرایش و یا ابداع یک نوع جدید از لوازم آرایشی به شهرت رسیده اند. از جمله این افراد میتوان به ژولیوس سزار با مدل موی مشهورش، ژوزفین امپراتریس فرانسه با مدل یقه پیراهنش، بریژیت باردو - Brigitte Bardot با نوع آرایش گربه ای چشم، التون جان - Elton John با عینک ها و کفش های نامتعارف و حتی آلبرت آینشتین - Albert Einstein با موهایی که گویی در پروازند اشاره نمود، آن ها توانسته اند از لحاظ تصویری هم افرادی خاص و به قولی بدعت گزار باشند. هر فرد در سالیانی نه چندان دور، شکل و قیافه ای خاص خود داشت و حتی پیروی از مد نیز نمیتوانست شخصیت و یگانگی هر چهره را مخدوش کند. شما میتوانستید با دیدن یک چهره تا حد زیادی به اصل و نسب و نژاد او پی ببرید، اما امروزه با اتفاقاتی که در عرصه "تغییر قیافه" روی داده است، برای این که ثابت شود اروپایی نیستید، باید چینی باشید! در سالهای اخیر عامل "تفاوت" و داشتن یک سبک خاص که نشان دهنده شخصیت، سلیقه و "فردیت" شخص باشد تا حد زیادی از میان رفته است. این که به رنگ ، شکل آرایش مو و چهره و نوع پوشاک مد روز توجه داشته باشیم، به خودی خود هیچ ایرادی ندارد، اما پیروی کورکورانه از آن کاری غیر منطقی به نظر میرسد. به یاد دارید که مدتی رنگ "گل بهی" و "سبز دریایی" مد روز بودند و اکثر خانم های ایرانی بدون توجه به این که این دو رنگ به هیچ وجه با رنگ پوست و موی آن ها تناسبی ندارد، از آن ها استفاده می کردند؟ آن چه در محافل دیده میشد، عده ای خانم با پوستی کدر و بیمارگونه بود که در پیراهن ها و آرایشی بد رنگ خود نمایی می کردند. بگذارید از دوره ای که کت و شلوار خردلی با چندین "پیلی" و "ساسون" و پیراهن های مشکی بدن نما برای آقایان مد بود چیزی نگوییم ...

یکی از مهم ترین دلایل استفاده از لوازم آرایش، متفاوت جلوه کردن و تنوع بخشیدن به ظاهر است که زنان و مردان به اشکال مختلف به آن می پردازند. پیروی کورکورانه هم چنان ادامه دارد. این پیروی کورکورانه از مد، هنوز هم ادامه دارد و حتی بدتر هم شده است، اما متاسفانه یا خوشبختانه، گاهی در این عرصه اتفاقاتی می افتد که با رنگ و رو و سایز اکثر افراد یک جامعه سازگار است و به اصطلاح "توی ذوق نمی زند"، اما این که چیزی مد باشد و اتفاقا برای اکثر افراد مناسب باشد، خلاقیت از دست رفته را جبران نمی کند. شکل آرایش خانم ها، پیر و جوان، یکسان است، چهره ای که در آن یک عضو "عملی و جراحی شده" موجود نباشد یا ردپای "آرایش دائم" بر آن دیده نشود، از عجایب روزگار شده است. نمی دانم چه کسی گفته که معیار زیبایی بینی کوچک، گونه و لب برجسته، چشم سبز و ابروهای تراشیده و "تتو" کرده است؟ چرا این روزها، عناصر بسیار مهم "تناسب" و "هماهنگی" فراموش شده اند، انگار همه آدم ها از یک کارخانه در آمده اند، آن هم یک کارخانه بد!
این روزها چهره واقعی بسیاری از مردم - چه ایرانی و چه سایر کشورهای دیگر- را باید در صورت، دست نخورده کودکان جستجو کرد. این روزها به کرات کودکانی را می بینیم که شباهتی به پدر و مادر خود ندارند، بینی آن ها از بینی والدینشان بزرگ تر است، لب هایی باریک دارند و حتی کودکان سبزه رویی را می بینیم که با موی مشکی و ابروی پیوسته با مادری به بلوندی یک نروژی قدم می زنند. این ها و ده ها مورد مشابه به ما یادآوری می کنند که در اصل چه شکل و قیافه ای داریم، و فراموش نکنید که این چهره، همان چهره مشهور آریایی است که قرن ها کمال مطلوب جهان بوده است و اکنون به چشم عده ای از ما زشت و ناگوار جلوه می کند. البته نباید فراموش کرد که استفاده از علم روز برای زیبا شدن و رفع ناهنجاریهای ظاهر، حق هر انسانی است، اما این که به جای زیبا و بارز شدن، خود را به دست تقلید بسپاریم و خود را به چهره ای گذرا مبدل کنیم و این که به جای در خدمت گرفتن مد، بنده آن شویم، اشتباهی بزرگ خواهد بود. بد نیست این بار که قصد دارید برای یک روز تازه یا رفتن به مجلسی آماده شوید، با دقت به چهره، اندام و رنگ پوست و موی خود بنگرید، شخصیت و سلیقه واقعی خود را در نظر بگیرید و سپس رنگ و مدل پوشاک، شکل و مقدار آرایش و خلاصه هر جنبه از "ظاهر" خود را با توجه به "باطن" خود مورد بررسی و تجدید نظر قرار دهید و سعی کنید بیش از این که "شبیه" دیگران باشید، "خودتان" باشید و از این تفاوت لذت ببرید.