حسین علیه السلام در روز عاشورا، در
آخرین خطبهی خود با بیانی بلیغ و رسا، دشمنان را از شیفتگی به
دنیا و مغرور شدن به آن برحذر داشت، و از تاریخ چنین بر می آید که به فاصله کوتاهی
پس از ایراد این خطبه پرشور، به شهادت رسید:
«ای بندگان خدا! تقوای خدا پیشه سازید و از دنیا
حذر کنید. اگر دنیا برای کسی باقی میماند و کسی در دنیا جاویدان بود،
انبیای الهی سزاوارترین مردم به بقا بودند، ولی خدای تعالی دنیا را برای بلا و آزمایش
آفریده و اهل آن را برای فنا خلق فرموده است. هر چیز نو و تازهی آن، کهنه می
شود، نعمتهای آن از بین میرود و شادمانی و سرورش به تلخی مبدل میشود. دنیا جای ماندن
نیست، محل برگرفتن توشه است. پس توشه برگیرید. بهترین توشهها تقواست، پس
تقوای خدا را پیشه سازید تا رستگار شوید.»
منابع: حیاة الامام الحسین
علیه السلام، ج 3، ص 282. قصه کربلا، ص
364.