حتماً شما هم همانند میلیونها انسان دیگر از خودتون پرسیده اید که چرا بدنیا آمده اید ؟ آیا جوابی برای آن یافته اید ؟ اگر جواب شما بله است ، پس باید بدانید که شما حتماً سالم تر از کسانی هستید که پاسخی برای این سئوال نیافته اند . محققین معتقدند که احساس بودن برای یک دلیل یا هدف موجب سلامتی جسمی و احساس خوشبختی در جوانی وسلامتی در بزرگسالی است . از دیر باز برای یافتن دلیل بودن انسان تئوری های گوناگونی عنوان شده و بااینکه همه انسانها گاه گاه از خود می پرسند که واقعاً چرا بدنیا آمده اند ؟ خصوصاً من نوعی چرا آمده ام ؟ حتماً گاه گاه هم فکر کردیده اید که اگر شرایط باب میل شما بود بدنبال آرزو یا دلیل بودنتان می رفتید ، البته هر کسی با توجه به موقعیتی که دارد دلایل خاص خود را دارد ، مثلاً یک معلم خوب یا یک پزشک دلسوز بشوید ، یک سازمان خیریه تاسیس می کردید ، یا یک سیاستمدار متعهد می شدید. یا راهی برای نابودی فقر جهانی می یافتید. و هزاران ایده ، آرزو و دلیل دیگر که در حال حاضر در سر خیلی از ماها وجود دارد، که همه ما در انتظار موقعیت مناسب برای عملی کردن آن هستیم و شاید همین آرزوهای نهان در قلب ماست که به ما انرژی می دهد وباعث سلامتی وادامه زندگی ما می شود .
از دیر باز جستجووتحقیق دراین زمینه بعهده فلاسفه گذاشته شده بود . ارسطو معتقد بود که هر انسانی موجودی منحصر بفرد است و با توانایی های خاص خود بدنیا آمده و برای این قدم به جهان گذاشته تا این توانایی ها را بیابد و از آنها استفاده کند . مشابه این ایده از طرف فیلسوفان معاصر نظیر ژان پل سارتر هم عنوان شده است .
روانشناسی علمی علاقه کمی نسبت به مطرح کردن این سئوالات پایه ای نشان می دهد و آنرا واگذار به محققینی نظیر کارل گوستاو یونگ یا ابراهام ماسلو کرده است . دکتر ویکتور-امیل فرانکل که توانسته بود شکنجه گاه نازی ها را پشت سر بگذارد ، سئوال مربوط به هدف ودلیل زندگی را هسته اصلی تحقیقات روانشناسی خود برای جلوگیری از خودکشی قرار داد . دکتر فرانکل معتقد است:" که انسانها قادرند شرایط بسیار سخت را تحمل کنند به شرطی که دلیلی برای ادامه زندگی داشته باشند" .
تحقیقات جدید با آمار و اعداد نشان می دهند که اگر انسان ایمان داشته باشد که بودنش دلیلی دارد ،این فکر نه تنها از نظر روانی به او کمک می کند بلکه در مراحل دیگر زندگی اوهم موثر خواهد بود .
جوانانی که هدف دارندو دلیل بودن خود را یافته اند اصلاً تفکرات خودکشی ندارند چون فکر می کنند باید برای رسیدن به هدفشان تلاش کنند، ضمناً بزرگسالانی هم که مطمئن هستند دلیلی برای ادامه زندگی دارند بندرت دچار دیمنس یا فراموشی در پیری می شوند و با سلامتی طولانی تر زندگی خواهند کرد.
آیة الله عبدالله جوادى آملى
نوع دستورهایى که اسلام به زن ومرد مىدهد، در عین حال که یک راه مشترکى براى هر دو قائل است ولى راه مخصوص را هم از نظر دور نمىدارد، وقتى احترام به پدر ومادر را بازگو مىکند، براى گرامى داشت مقام زن، نام مادر را جداگانه وبالاستقلال طرح مىکند. قرآن کریم مىفرماید:
اما یبلغن عندک الکبر احدهما او کلاهما فلا تقل لهما اف و لا تنهرهما و قل لهما قولا کریما (1)
اگر یکى از آن دو یا هر دو، در کنار تو به سالخوردگى رسیدند به آنها حتى «اوف» مگو وبه آنها پرخاش مکن و با آنها سخنى شایسته بگوى.
ودر بخشى دیگر مىفرماید: ما سفارش کردیم به انسان که احسان را نسبتبه پدر و مادر فراموش نکند:
و وصینا الانسان بوالدیه احسانا (2)
وانسان را نسبتبه پدر ومادرش به احسان سفارش کردیم.
و قضى ربک الا تعبدوا الا ایاه و بالوالدین احسانا (3)
پروردگار تو مقرر کرد که جز او را مپرستید وبه پدر ومادر خود احسان کنید. ودر جاى دیگر احسان به پدر ومادر را در کنار عبادت حق یاد مىکند:
ان اشکر لی و لوالدیک (4)
شکر گزار من وپدر ومادرت باش.
اما با همه این تجلیلهاى مشترک، وقتى مىخواهد از زحمات پدر ومادر یاد کند، از زحمت مادر سخن مىگوید، نه از زحمت پدر، آنجا که مىفرماید:
و وصینا الانسان بوالدیه احسانا حملته امه کرها و وضعته کرها و حمله و فصاله ثلاثون شهرا (5)
زحمات سى ماهه مادر را مىشمارد، که: دوران باردارى، زایمان، ودوران شیرخوراگى براى مادر دشوار است. وهمه اینها را به عنوان شرح خدمات مادر ذکر مىکند. قرآن کریم به هنگام یادآورى زحمات حتى اشارهاى هم به این موضوع ندارد که: پدر زحمت کشیده است.
بنابراین، آیات قرآن که در مورد حق شناسى از والدین آمده استبر دو قسم است: یک قسم حق شناسى مشترک پدر ومادر را بیان مىکند وقسم دیگر، آیاتى است که مخصوص حق شناسى مادر است، قرآن کریم اگر درباره پدر حکم خاصى بیان مىکند فقط براى بیان وظیفه است، نظیر:
و على المولود له رزقهن و کسوتهن بالمعروف (6)
خوراک وپوشاک مادران به طور شایسته به عهده پدر فرزند است.
ولیکن هنگامى که سخن از تجلیل وبیان زحمات است، اسم مادر را بالخصوص ذکر مىکند.
۱. اسراء، 23.
2. احقاف، 15.
3. اسراء، 23.
4. لقمان، 14.
5. احقاف، 15.
6. بقره، 233.
زن در آینه جلال و جمال صفحه 177
ای نخست همیشگی یکتا
آفتاب قدیمی ی دنیا
سیب سرخ بهشت پیغمبر
یک سبد یاس بر جمال شما
ابتدایت همیشه نا معلوم
انتهای تو نیز نا پیدا
راستی گر نباشی ای بانو
چه غریب است حرفهای خدا
خانه ات پایتخت این عالم
حجت من حدیث سبز کسا
فاطمه ای فرشته خیرات
بر تو و خاندان تو صلوات
چشمهایت ستاره می بارد
مثل خورشید روشنی دارند
نور ماه و ستاره و خورشید
چقدر پیش چشم تو تارند
جلوه کردی و از مکان خودت
آمدی وفرشته ها دارند ...
از بلندا ی عرش تا مکه
سر راه تو یاس می کارند
آمدی و تمام هر چه که هست
به مقام تو سجده می آرند
فاطمه ای فرشته خیرات
بر تو و خاندان تو صلوات
ای خداوندی تجسم ما
کعبه بی نشان مردم ما
صبح روز نخست ریخته اند
جای انگور سیب در خم ما
سوره ی مکی رسول خدا
نذر چشمانتان تبسم ما
بامتان پشت بام جبرا ئیل
خانه ات آسمان هفتم ما
گردش مهربان این دستاس
آرد داری برای گندم ما
فاطمه ای فرشته خیرات
بر توو خاندان تو صلوات
تو فرادا تو فرد تو تو حید
تو مساوی سیزده خورشید
تو همان سیب روشنی که از ل
از درخت خدا پیمبر چید
تو رسولی ولی به طرز دگر
مرتضایی ولی به شکل جدید
معجر روشن تو هجده سال
به خودش رنگ آفتاب ندید
شب ندارد مدینه ام با تو
السلام علیک یا خورشید
فاطمه ای فرشته خیرات
بر توو خاندان تو صلوات
سر تو روی بالش پر بود
جلوه ات جلوه ای معطر بود
نان تو از بهشت می آمد
آب نوشیدنیت کوثر بود
مثل یک گنبد طلایی شهر
پشت بامت پر از کبوتر بود
آمدی و ملائک بالا
عرض تبریکشان به حیدر بود
روز میلاد تو برای رسول
به خداوند "روز مادر "بود
فاطمه ای فرشته خیرات
بر تو و خاندا ن تو صلوات
ای خدای جمالی ی دنیا
جلوه بی مثالی ی دنیا
نام تو بی وضو نمی آید
بر زبان اهالی دنیا
ای پری ای فرشته بالا
تو کجا و حوالی دنیا
تو کنار خدای خویش، خوشی
کوری جای خالی دنیا
ما همیشه پی جواب توایم
ای غروب سئوالی دنیا
فاطمه ای فرشته برکات
بر تو و خاندان تو صلوات
بی تو این سفره ها کریم نداشت
بی تو این بادها نسیم نداشت
تو اگر جلوه ای نمی کردی
طور موسای ما کلیم نداشت
با وجود وجود تو دیگر
حضرت آمنه یتیم نداشت
بی تو ذکر رئوف " بسم اله "
داشت رخمن ولی رحیم نداشت
حرمت قبله هم ترک می خورد
خانه ی تو اگر حریم نداشت
فاطمه ای فرشته خیرات
بر تو و خاندان تو صلوات
آینه صفحه کتاب تو
آسمان شیشه گلاب تو بود
اولین عکس در حجاب خدا
دور تا دور عرش قاب تو بود
صبح ها، ظهرها نگاه علی
چشم به راه آفتاب تو بود
روزها نیمه ی جنوب زمین
سنگ زیرین آسیاب تو بود
چادر خاکی زمین خورده
مرتضی هم ابوتراب تو بود
فاطمه ای فرشته خیرات
بر تو و خاندان تو صلوات
سروده علی اکبر لطیفیان
1- سلام دادن را تو آغاز کن زیرا سلام موجب اطمینان طرف مقابل می شود.
2-تبسم کن زیرا تبسم طرف مقابل را سحر می کند و قلبش را می نوازد.
3-به طرف مقابل خود اهمیت ده و از او تقدیر کن و با مردم آنگونه برخورد کن که دوست داری با تو برخود کنند.
4-در شادی های مردم شریک شو.
5-نیازهای مردم را برآورده کن زیرا بدین ترتیب به قلبشان راه می یابی .نفس ها با برآورده کردن نیازها پر می شود .
6-از لغزشها درگذر و در روح و روان خود تسامح نشان بده .
7-در جستجوی شگفتی ها باش ودر پی آنها باش که باعث کسب دوستی و جذب قلوب می شود .
8-در هدیه دادن بخیل نباش اگر چه قیمت آن کم باشد زیرا ارزش معنوی آن بیشتر از ارزش مادی است .
9-دوست داشتن را به طرف مقابل اظهار کن زیرا کلمات دوست داشتنی به قلب ها نفوذ می کند .
10-در پی نصیحت مردم باش بگونه ای که آبروی مخاطب نرود .
11-با دیگران در حد توجه شان صحبت کن زیرا افراد میل دارند که در مدار توجه شان کسی با آنها گفتگو کند.
12-خوشبین باش و بشارت را در دور و بر خود پخش کن .
13-اگر دیگران کار خوبی انجام دادند از آنها تعریف کن زیرا ستایش در نفس اثر می گذارد اما در تعریف زیاده روی نکن .
14-کلمات خود را برگزین تا جایگاه تو بالا رود زیرا کلمه ی نیکو بهترین وسیله برای نوازش قلبهاست .
15-با مردم متواضع باش زیرا انسانها از کسی که احساس برتری می کند متنفر هستند .
16-در پی صید عیوب دیگران مباش بلکه به اصلاح عیوب خود مشغول باش .
17-هنرسکوت را بیاموز زیرا مردم کسی را که به آنها گوش می دهد دوست دارند .
18-دائره دانش خود را وسیع گردان و درهر روز دوست تازه ای بدست آور.
19-تلاش کن که تخصص و توجهات خود را متنوع تر سازی ،این کار موجب آن میشود که هم دائره علم تو افزایش یابد و هم تعداد دوستانت .
20-اگر کار خوبی برای شخصی انجام دادی منتظر عوض آن نباش .
تهیه و تنظیم: طاهره قربانی