اعتقاد ، امید و شفا

مدارک علمی دال بر آنستکه بیمارانی که به یک قدرت الهی اعتقاد دارند سریع تر بهبود می یابندوبعد از عمل جراحی بندرت دچار افسردگی می شوند و کمتر به دارو های مسکن نیاز دارند . به همین دلیل در حال حاضر علم پزشکی هم توجه زیادی به این دارویی دارد که نیازی به نوشتنش نیست .

امروزه دربسیاری از کشور های پیشرفته دنیا 80 در صد بیماران آلمانی ترجیح می دهند به جای دارو های شیمیایی از داروهای گیاهی استفاده کنند و ضمناً تعداد زیادی از بیماران فکر می کنند که نیروهای معنوی بیشتر از دارو به آنها کمک خواهد کرد . دکتر روان درمان "یاکوب بوش "معتقد است که اکثر انسانها از اینکه با آنها بعنوان یک محصول تصادفی تکامل رفتار شود خسته شده اند .

در پی اثبات تاثیر اعتقاد به یک نیروی ماورایی دکتر ارندت بوسینگ متخصص پزشکی مکمل و طب تئوری با همکارانش دکتر توماس اوسترمان و دکتر پیتر –اف- ماتیسن 112 بیمار سرطانی و 58 بیمار ام-اس را مورد پرسش قرار دادند ، سئوالات مطرح شده در مورد این بود که چه نقشی مذهب و معنویت در مبارزه با بیماری آنها دارد ؟
نتیجه این تحقیق نشان داد که بیشتر بیماران به یک نیروی ما فوق طبیعی اعتقاد دارند که این نیرو باعث قوت روحی و جسمی آنها میشود ، ضمناً این افراد بیماری خودشان را بعنوان یک اخطار تجربه می کنند ، که به آنها می گوید : "شما باید زندگی خودتان را تغییر دهید ". 70 درصد این بیماران فکر می کردند که بیماری آنها محرکی بوده که آنها در مورد راه زندگی خودشان دوباره فکر کنند . 65 درصد بیماران فکر می کردند که این بیماری یک شانسی بوده که باعث گسترش نیروهای درونی آنها شده است . 40 در صد از این بیماران یقین داشتند که بکمک منابع معنوی آنها قادرند بیماری را تحت تاثیر قرار دهند .
نتیچه تحقیقات با تعجب بسیارنشان داد که زنان بیشتر از مردان بیماری را بعنوان شانسی برای گسترش نیروهای درونی خود می پندارند. منحنی آماری نشان می دهد که هر چه سطح تحصیلات بالاتر باشد افراد بیشتر مایلند از منابع معنوی برای مبارزه با بیماری خودشان استفاده کنند .
تحقیقات زیادی حاکی بر آن است که پناه بردن به معنویت و مذهب منبعی است که در بهبود بیماران تاثیر بسزایی دارد . در آمریکا بیش از 1200 تحقیق علمی مستقل نتایج قابل توجهی بدست آورده اند .
1- انسانهای با ایمان کمتر به بیمارستان می روند .
2- آنها فشار خون مناسبی دارند و کمتر دچار بیماری فشار خون هستند.
3- افراد با ایمان بعد از یک حادثه ناگوار یابیماری سخت کمتر دچار افسردگی می شوند و اگر هم دچار افسردگی شوند خیلی سریع تر بهبود می یابند .
4- بیمارانی که اعتقادات قوی دارند بعد از عمل جراحی معمولاً سریع تر قادر به برخاستن هستند و کمتر نیاز به دارو های مسکن پیدا می کنند.
5- افرادی که معتقد به عبادت سر وقت و مرتب هستند قدرت دفاعی بدنشان خیلی بیشتر است و در تجزیه خون آنها مقدار "اینترلوکین 6" خیلی پایین است در حالیکه بالا بودن این ماده یکی از نشانه های استرس دائمی و مقاومت کم بدن می باشد . از طرف دیگر ضعف قدرت دفاعی بدن یکی از فاکتور های مهم برای ابتلاء به بیماری و آمادگی فرد برای بازگشت بیماری قبلی اوست .

تفاوت میزان سلامتی بین افرادی که به یک نیروی الهی معتقدند با کسانی که به چنین نیرویی اعتقاد ندارند،همانند تفاوت بین سیگاری ها با غیر سیگاری ها است.

تاثیر دعا در باروری زنانتحقیقات نشان داده که دعا کردن حتی اثر مثبتی در باروری زنانی دارد که در آرزوی بچه دار شدن هستند. طی تحقیقی که بوسیله دانشگاه کلمبیا آمریکا انجام شد 219 خانم نازا را به دو گروه تقسیم کردند ،یک گروه برای تحقیق و یک گروه جهت کنترل . یک گروه هر روز دعا می کردند و از خدا می خواستند که آنها را صاحب فرزند کند . جالب اینکه نه زنان و نه دکترها از این موضوع خبر داشتند. مراسم دعا طوری انجام می شد که کسی شک نمی کرد . نتیجه این شد که گروهی که هرروز دعا می کردند دو برابر گروه کنترل بار دار شدند. .
دکتر الییاس هوبر می گوید : " اگر اعتقاد به معنویت و مذهب یک دارو بود تاکنون آنرا تولید کرده بودند ، چون آن واقعاً موثر است ". دکتر نیکولا کوهل در موضوع تحقیق دکترای خودش تاثیر معنویت را بر سلامتی مورد بر رسی قرار داد ه و به این نتیجه رسیده :" کسانی که معنویت و مذهب را باور ندارند ریسک بیمار شدنشان خیلی بالا است وضمناً آنها به هنگام مواجه با گرفتاری و فاجعه امکان کمتری برای تحمل مشکلات دارند ، در حالیکه افراد معتقد بهتر این مصائب را تحمل می کنند" .
اگر بنا باشد اعتقادات هم توسط پزشکان تجویز شود ، مسلماً به این صورت موفقیت آمیز نخواهد بود زیرا بهبودی از طریق ایمان به نیروی الهی چیزی نیست که به زور امکان پذیر باشد . شاید کلید موفقیت این روش در همین است که افراد با ایمان از ته دل دعا می کنند و توقعی هم ندارند .

دکتر  مایکل اوش متخصص روانشناس که در مورد ادیان مختلف تحقیق کرده معتقد است : در مقایسه مدیتیشن با سایر وظایف عبادی که افراد انجام می دهند مدیتیشن اثر بیشتری دارد ، خصوصاً اگر برای هدف بخصوصی در نظر گرفته شود ، در حقیقت رهایی و سلامتی ناشی ازاین تمرینات اثرات جانبی آن می باشند.
دکتر جون کاباتزین متخصص رفتار شناسی هم بر این عقیده است : کسی که مدیتیشن می کند آن را برای غلبه بر درد و بیماری نمی کند، بلکه او با این تمرینات احساس آرامش می کند بدلیل اینکه او مسائل زمینی را رها می کند نه بخاطر اینکه به چیزی برسد ولی کاهش درد و بهبودی ناشی ازآن اثرات جانبی مدیتیشن است ، درست شبیه کسی که عبادت می کند،شخص بهنگام عبادت خودش را رها می کند و سر نوشتش را بدست نیروی بالاتری می سپارد ، چون به آن اعتماد و اعتقاد دارد . همین به او نیروی مقاومت بیشتری می دهد و پروسه بهبود او راسرعت می بخشد .

در ایالات متحده آمریکا در بسیاری از مراکز درمانی توجه خاصی به اعتقادات بیماران می شود . در بسیاری از کلینیک های وابسته به دانشگاه بخشی بنام ذهن و بدن در نظر گرفته می شود . برای مثال دانشگاه هاروارد در این دانشگاه روشهای تقویت نیروهای درونی همراه با دارو درمانی به کمک پزشکان می رود. در بیمارستان کلمبیا در نیویورک یکی از مراکز بر جسته جراحی قلب برای بیماران قبل از عمل و بعد از آن امکاناتی جهت عبادت و مدیتیشن ، موزیک درمانی ، یوگا ، تای چی قرار می دهند. در 4/3 دانشگاه های پزشکی دوره هایی به نام پزشکی مکمل برای دانشجویان در نظر گرفته می شود.
امروزه در اکثرمدارس پرستاری آمریکایی درسهایی در زمینه درک و فهم روشهای تقویت روحی جهت شفای سریع تر بیماران آموزش داده می شود . در اروپا هم تعداد پزشکان و پرستارانی که به اهمیت نیروهای درونی در التیام بیماران پی برده ا ند رو به افزایش است و اکثراً در دوره های آموزشی خصوصی برای فهم و درک بهتر این موضوع شرکت می کنند ،البته باید ذکر کرد که در اروپا توجه به مذهب خیلی ضعیف تر از آمریکا ست و بهمین دلیل معمولاًپزشکان وپرستاران بطور مستقیم اطلاعات خودشان را بکار نمی برند و معمولاً بصورت غیر مستقیم بین پزشک و بیمار فکر و ایمان به نیروی درونی و الهی رد وبدل می شود ، البته اگر این تبادل فکر بصورت واضح اتفاق میافتاد مطمناً اثر بیشتری داشت.
دکتر لینیوس گایسلر سرپرست پزشکان بیمارستان سانتاباربارا تجربیات مثبتی در این زمینه دارد او به همکارانش توصیه می کند که از بیماران خودشان بخواهند که در مورد اعتقاداتشان صحبت کنند ، این روش می تواند بین بیمار و پزشک ایجاد اعتماد بیشتری کند و اثر مثبتی در پروسه بهبود بیمار داشته باشد . نکته مهم اینستکه حتماً نباید پزشک و بیمار اعتقادات مشابهی داشته باشند ، بلکه تکیه بیشتر به این است که هر دو به یک قدرت ما فوق طبیعی ایمان داشته باشند و آنرا در تفکر و عمل بکار برند . البته این روش در اروپا خصوصاً در آلمان یک موضوع استثنایی است زیرا در اروپا بین علوم طبیعی که علم پزشکی هم بخشی از آن است واعتقادات مذهبی یک گودال وسیع بی اعتمادی وجود دارد .
پروفسور هارالد والچ از دانشگاه فرای بورگ آلمان معتقد است این بی اعتمادی خیلی غیر منصفانه است ،حتی در یونا ن قدیم و همچنین مصر قدیم یعنی مناطقی که از فرهنگ بالا و باروری بر خوردار بودند ابعاد معنوی یکی از فاکتور ها در بهبود بیماران محسوب می شد و طبیبان آن زمان کسانی را که در راه بهبود بیماران فقط به بهبود جسم بیمار توجه داشتند را شارلاتان می نامیدند ، ولی در طی تاریخ علم و دانش خودش را از مذهب جدا کرد و از این جدایی هم با تمام قدرت دفاع کرده ، زیرا از دیر باز عقاید مذهبی افراطی مانع بزرگی درمقابل تحقیقات علمی بودند ودر واقع تمام این تلاشها برای آزادی واستقلال در تحقیقات علمی بوده است .

علم طبیعی و خصوصاً علم پزشکی برای جستجو در دنیای مادی و تحقیق و بررسی آن و یافتن توضیحات لازم متاسفانه از تاثیرات نیرو های درونی و روح بدور افتاده است . زیرا تاثیر روح تردید آوراست و قابل اثبات نمی باشد، بنابراین برای توضیح دنیای مادی غیر قابل استفاده بوده است . در دنیای فعلی علم فیزیک هم به این نتیجه رسیده همانطور که دراکثر تعالیم معنوی کهن قدیم آمده است .

در زندگی انسان مدرن سلامتی نقش مهمی را بازی می کند ، مطمناً به همین دلیل است که نقش متافیزیک و نیرو های معنوی رسماً خیلی ضعیف شده وتنها سلامتی جسمی و تعادل روحی انسان نشانه موجودیت واقعی اوست . سلامتی و سعی در بدست آوردن و حفظ آن در زندگی مدرن جانشین مذهب شده و این در حقیقت جنگ با گذشت زمان است که بصورت غیر رسمی در باره اش صحبت می شود .

دنیای مسحیت در سالیان دور به سختی جدایی جسم و روح و ذهن را پذیرفت ، اما حالا در دنیای امروز مجدداً در مورد قدرت شفای روحی بحث می کنند .

یکی از پدران روحانی کلیسای برلین می گوید:" ایمان به قدرتی الهی وسیله نیست بلکه راه است" او اظهار تاسف می کند که کلیسا خودش را از پروسه شفا جدا کرده بوده و آنرا بدست علم پزشکی سپرده بوده است ولی حالاکلیسا ها با بر گذاری سمینارهایی در این زمینه سعی می کنند مجدداً اهمیت نیروی ایمان را در بهبود بیماران نشان دهند .

همه ادیان کم و بیش به تاثیر نیروی الهی و ایمان درونی در پروسه بهبود بیماران اعتقاد دارند . در دین اسلام اعتقاد به تاثیر دعا و توصل به ائمه اطهاراز دیر باز رسم اکثر مسلمانان بوده و هست و افراد معتقد کثیری از این را به شفای کامل رسیده اند.

واقعیت اینستکه بشر باید بپذیرد و ایمان آورد که نه تنها آنچه که قابل اندازه گیری است به خالق یکتا تعلق دارد بلکه آنچه که قابل اندازه گیری نیست هم متعلق به اوست .

منبع: www.psychologie-heute.de

داروهای ضد افسردگی

تاریخچه داروهای ضد افسردگی با Tricyclic Anti Depressants و Monoamine Oxidase Inhibitors ( بازدارنده اکسیداز تک آمین ) آغاز شد . هر یک از این دو دسته داروها موثر بودند و بصورت اتفاقی ساخته شدند .

امروزه داروهای ضد افسردگی بسیاری وجود دارند که در 60 الی 70 درصد موارد می توانند افسردگی را درمان کنند .

از این داروها تنها برای درمان افسردگی استفاده نمی شود بلکه برای درمان بیماری ها و مشکلاتی مانند :

1- اختلال های افسرده ساز

2- اختلال دو قطبی

3- اختلال های روانی

4- اختلال های مربوط به خواب

5- Panic Attack

6- اختلال های خورد و خوراک

7- شب ادراری

8- ترک سیگار

نیز استفاده می شوند .

دسته بندی داروهای ضد افسردگی :

انواع مختلفی از داروهای ضد افسردگی وجود دارد که بر اساس عملکردشان بر روی مواد شیمیایی در مغز دسته بندی می شوند .

عمده ترین دسته ها شامل Non Selective Anti Depressants و Selective Reuptake Inhibitors و Receptor Blockers می شوند . این دسته ها خود شامل دسته های دیگر می شوند که در اینجا آنها را معرفی می کنیم .

دسته داروهای Non Selective Anti Depressants :

1- Tricyclic Anti Depressants یا ( TCAs )

2- Monoamine Oxidase Inhibitors یا ( MAOIs )

دسته داروهای Selective Reuptake Inhibitors :

1- Selective Serotonin Reuptake Inhibitors یا ( SSRIs )

2- Selective Noradrenaline Reuptake Inhibitors یا (NARIs)

3- Serotonin and Norepinephrine Reuptake Inhibitors یا ( SNRIs )

4- Norepinephrine and Dopamine Reuptake Inhibitors یا ( NDRIs )

دسته داروهای Receptor Blockers :

1- Noradrenergic and Specific serotonergic Anti Depressants یا ( NaSSA )

2- Nefazodone

TCAs اولین و قدیمی ترین نوع داروهای ضد افسردگی هستند . SNRI ، NDRI ، SSRI و NARI ها داروهای جدیدتر ورایج تری هستند که جایگزین داروهای قدیمی شده اند .

عملکرد داروهای ضد افسردگی :

تمام داروهای ضد افسردگی با یک قانون کلی عمل می کنند . و آن افزایش یک یا چند انتقال دهنده عصبی در مغز است .

اتقال دهنده های عصبی مولکول هایی هستند که وظیفه آنها حمل بسته های اطلاعاتی از یک رشته عصبی به رشته های دیگر است .

دسته Tricyclic Anti Depressants یا ( TCAs ) :

از داروهای این دسته می توان به دارو های زیر اشاره کرد :

1- Amitriptyline

2- Amoxapine

3- Desipramine

4- Doxepin

5- Imipramine

6- Nortriptyline

7- Protriptyline

8- Trimipramine

TACها برای درمان باند مدت استفاده می شوند . این داروها روی سروتونین و نوراپی نفرین و دیگر مواد شیمیایی در بدن تاثیر می گذارند .

به دلیل اینکه این داروها روی هورمون ها و دیگر مواد شیمیایی ناخواسته ممکن است اثر گذارند ، دارای عوارض جانبی نسبتا زیادی هستند . از جمله این عوارض می توان به موارد زیر اشاره کرد.

1- خواب آلودگی

2- خشک شدن دهان

3- تیرگی در دید

4- یبوست

5- ناتوانی در دفع ادرار

6- سرگیجه

7- مشکلات جنسی

8- افزایش ضربان قلب

9- گم گشتگی

10- سردرد

11- کاهش فشار خون

12- حساس شدن نسبت به نور

13- افزایش اشتها

14- افزایش وزن

15- حالت تهوع

16- احساس ضعف و سستی

دسته Selective Serotonin Reuptake Inhibitors یا ( SSRIs ) :

داروهای این دسته عبارتند از :

1- Citalopram

2-Escitalopram

3-Fluoxetine

4- Paroxetine

5- Sertraline

این داروها تنها روی انتقال دهنده عصبی سروتونین عمل می کنند . SSRIها دارای عوارض جانبی کمتری نسبت به TCAs و MAOIها هستند . برخی از این عوارض شامل موارد زیر هستند .

1- خشک شدن دهان

2- حالت تهوع

3- نا آرامی

4- بی خوابی

5- سردرد

6- مشکلات جنسی

دسته Serotonin and Norepinephrine Reuptake Inhibitors یا ( SNRIs ):

SNRIها روی انتقال دهنده های عصبی سروتونین و نوراپی نفرین تاثیر می گذارند . این دسته از داروها قدرت انتخابی بالایی دارند که از جمله آنها می توان به Venlafaxine و Duloxetine اشاره کرد .

عوارض جانبی SNRIها شامل موارد زیر است :

1- حالت تهوع

2- استفراغ

3- سرگیجه

4– بی خوابی

5- خواب آلودگی

6- یبوست

7- تعرق

8- خشک شدن دهان

9- خمیازه کشیدن

10- لرزش و رعشه

11- اضطراب

12- آشفتگی

13- اختلال در بینایی مانند تار دیدن یا دوتایی دیدن

14- سردرد

15- بروز مشکلات جنسی

عارضه سروتونین و رابطه آن به SNRIs :

یکی از عوارض جانبی نادر اما خطرناک SNRIها عارضه سروتونین است . این عارضه به علت افزایش شدید سروتونین در مغز به وجود می آید و یکی از عوامل آن می تواند مصرف همزمان این داروها با MAOIها باشد . به همین دلیل هرگز SNRIs و MAOIs را همزمان و یا با فاصله کمتر از دو هفته مصرف نکنید .البته این عارضه به علت مصرف SNRIها با دیگر داروها نیز ممکن است رخ بدهد .

مصرف مسکن ها مانند ترامادول ، داروهایی که برای درمان میگرن استفاده می شوند مانند Rizatriptan و Sumatriptan و مکمل هایی که باعث افزایش سروتونین می شوند می توانند به SNRIها در بروز عارضه سروتونین کمک کنند .

علائم این عارضه شامل موارد زیر می شود :

1- دست پاچگی

2- بی قراری

3- توهم

4- آشفتگی بسیار زیاد

5- نوسان در فشار خون

6- افزایش ضربان قلب

7- حالت تهوع و استفراغ

8- تب کردن

9- دچار حمله شدن

10- رفتن به کما

دسته Norepinephrine and Dopamine Reuptake Inhibitors یا ( NDRIs ) :

داروهای این دسته شامل:

1- Bupropion HCL

2- Bupropion SR

3- Wellbutrin XL

می باشند . این داروها افزایش دهنده ی میزان نوراپی نفرین و دوپامین هستند. داروی Bupropion در سه حالت مختلف مصرف می شود .

در بعضی موارد این دارو سه بار در روز مصرف می شود که به این حالت ، حالت ضروری یا HCL گفته می شود . در حالت دیگر که Slow Release یا SR نام دارد Bupropion دو بار در روز مصرف می شود . XL حالت دیگر مصرف این دارو است که در این حالت Bupropion فقط روزی یک بار مصرف می شود .

داروی Trazodone :

این دارو ترکیبی از Reuptake Inhibitors و Receptor Blockers است و دارای اثر تسکین بخش و ضد افسردگی است .

داروی Remeron :

این دارو جز NaSSAها محسوب می شود . Remeron یک داروی ضد افسردگی جدید است و ثابت شده در درمان افرادی که به داروهای SSRIs مقاوم هستند موثر است .

دسته Monoamine Oxidase Inhibitors یا ( MAOIs ) :

داروهای این دسته عبارتند از :

1- Phenelzine یا ( Nardil )

2- Tranylcypromine یا ( Parnate )

3- Isocarboxazid یا ( Marplan )

4- Selegiline یا ( Emsam )

اسامی درون پرانتز نام های تجاری هستند .

نحوه عملکرد MAOIها :

یکی از سه انتقال دهنده عصبی در مغز Monoamines نام دارد که شامل سروتونین ، نوراپی نفرین و دوپامین می شود . این انتقال دهنده های عصبی در ارسال پیام در مغز موثرند .

Monoamines به وسیله یک پروتئین به نام Monoamines Oxidase از بین می رود .

داروهای ضد افسردگی MAOIs با متوقف کردن و از بین بردن Monoamines Oxidase عمل می کنند و مانع از بین رفتن انتقال دهنده های عصبی می شوند . زمانی که انتقال دهنده های عصبی از بین نروند و مقدار آنها افزایش یابد ، در مغز ذخیره می شوند . از آنجا که کمبود Monoamines به نظر می رسد عاملی برای افسردگی باشد در نتیجه MAOIها با جلوگیری از Monoamines Oxidase باعث افزایش Monoamines می شوند و این بهبود افسردگی می شود .

متاسفانه پروتئین Monoamines Oxidase تنها انتقال دهنده های عصبی را از بین نمی برد بلکه یک آمین دیگر به نام تیرامین را نیز از بین می برد . تیرامین مولکولی است که در میزان فشار خون تاثیر می گذارد . بنا براین زمانی که از Monoamines Oxidase جلوگیری می شود ، میزان تیرامین (Tyramine) نیز افزایش می یابد و اعث افزایش فشار خون می شود .

در حالی که افزایش انتقال دهنده های عصبی مفید است ، افزایش تیرامین خطرناک است . تیرامین می تواند باعث افزایش فشار خون بطور ناگهانی شود . و این افزایش چنان زیاد است که باعث ترکیدن رگ ها در مغز می شود .

هر بار که شما غذاهایی مانند جگر مرغ ، پنیر ، باقلا با پوست و یا ترشی ماهی می خورید میزان تیرامین در مغز افزایش می یابد . آنزیم Monoamines Oxidase به طور طبیعی کنترل کننده میزان تیرامین است و مانع افزایش آن می شود اما زمانی که ار داروهای MAOIs استفاده می کنید که در واقع باز دارنده این آنزیم هستند ، میزان تیرامین افزایش می یابد . زمانی که این داروها برای اولین بار در سال 1960 معرفی شدند کسی از رابطه میان تیرامین و این داروها مطلع نبود بنابراین افراد زیادی در اثر خون ریزی مغزی کشته شدند . دیگر بیماران نیز دچار سر درد بسیار شدید می شدند که ناشی از افزایش فشار خون بود . این عوارض جانبی بسیار نگران کننده بود چراکه کسی علت آنها را نمی دانست .

سرانجام یک داروساز انگلیسی متوجه شد که همسرش که از این داروها استفاده می کرد هنگام خوردن پنیر دچار سردرد می شود و پس از تحقیقاتی به راز این داروها پی برد . اما این داروها چنان خطرناک فرض می شدند که با وجود آگاهی از رابطه میان تیرامین و Monoamines Oxidase نیز از فروش آنها برای مدتی جلوگیری شد و این داروها را ممنوع اعلام کردند .

بعد از مدتی MAOIها دوباره در داروخانه ها به فروش رسید چراکه بعضی از بیماران با دیگر داروها درمان نمی شدند . اما با این حال MAOIها آخرین گزینه پزشکان هستند .

انواع MAOIها و دوز آنها :

1- Phenelzine یا ( Nardil )

شروع دارو : 15 میلی گرم در روز

حداکثر دوز : 60 میلی گرم در روز

2- Tranylcypromine یا ( Parnate )

شروع دارو : 30 میلی گرم در روز

حداکثر دوز : 60 میلی گرم در روز

3- Isocarboxazid یا ( Marplan )

شروع دارو : 30 میلی گرم در روز

حداکثر دوز : 30 میلی گرم در روز

افرادی که نباید از MAOIها استفاده کنند :

اگر شما دارای مشکلات قلبی ، صرع ، برنشیت ، آسم و یا فشار خون بالا هستید و یا اگر از رژیم غذایی خاصی باید پی روی کنید ، اگر بسیار فعال هستید ، اگر هیجانی و یا شیزوفرنیک هستید نباید از MAOIها استفاده کنید .

محدودیت های غذایی :

اگر از MAOIها استفاده می کنید نباید از غذاهای زیر مصرف کنید :

1- غذاهای مانده

2- نوشیدنی های الکل مخصوصا Chianti ( نوعی شراب قرمز ایتالیایی ) ، Sherry ( نوعی شراب شیرن یا تلخ اسپانیایی ) ، Liqueurs ( نوشابه های الکلی طعم دار) و آبجو

3- آبجو یا شراب کم الکل یا بدون الکل

4- ماهی کولی یا شاه ماهی

5- سوسیس

6- خاویار

7- پنیر ( خوردن پنیر روستایی یا خانگی مانعی ندارد )

8- غذاهای تخمیر شده

9- انجیر

10- میوه های بسیار رسیده مانند موز

11- جگر مرغ

12- گوشت غیر تازه

13- گوشت دودی یا در شراب گذاشته شده

غذاهایی که خوردن آنها مانعی ندارد :

1- اوکادو ( نوعی میوه شبیه به گلابی )

2- کافئین ( قهوه و چای )

3- شکلات

4- تمشک

5- کلم

6- سوپ

7- ماست

عوارض جانبی MAOIها :

1- بالا رفتن فشار خون

2- درد شدید در قفسه سینه

3- سردرد شدید

4- افزایش تعرق

5- گرفتگی یا دردناک شدن گردن

6- آهسته یا تند شدن ضربان قلب

7- حساس شدن به نور

8- حالت تهوع و استفراغ

در صورت بروز علائم فوق مصرف داروها را قطع کرده و بلافاصله طلب کمک کنید .

دیگر علائم شامل موارد زیر می شوند :

1- سرگیجه شدید مخصوصا زمانی که از حالت نشسته بلند می شوید یا خم می شوید

2- اسهال

3- ورم پا

4- اضطراب و نا آرامی

5- تیره شدن ادرار

6- تب کردن

7- تحریکات پوستی مانند خارش یا جوش یا کهیر

8- گلو درد

9- زرد شدن پوست یا چشم

در صورت بروز علائم فوق پزشک خود را در جریان بگذارید .

عوارضی که چندان خطرناک نیستند :

1- تار شدن بینایی

2- کاهش توانایی جنسی

3- مشکلات ادراری

4- خواب آلودگی

5- سردرد ملایم

6- افزایش وزن

7- بیقراری

8- سستی یا لرزش

9- خستگی و ضعف

10- یبوست

11- مشکلات مربوط به خواب

12- کاهش اشتها

13- خشک شدن دهان

14- تکان های ناگهانی عضلات هنگام خواب

15- سرگیجه خفیف

MAOIها و دیگر داروها :

بعضی داروها را هرگز نباید با MAOIها همزمان مصرف کرد و بعضی دیگر را فقط با تشخیص پزشک می توان مصرف کرد . اگر هر یک از داروهای زیر را مصرف می کنید حتما پزشک خود را قبل از مصرف MAOIها مطلع کنید :

1- داروهای ضد آلرژی (شامل قطره های بینی و اسپری)

2- داروهای ضد اشتها

3- داروهای ضد هیستامین

4- داروهای ضد روان پریشی

5- Antivert ( نام تجاری داروی Meclizine که برای درمان استفراغ و سرگیجه استفاده می شود )

6- داروهایی که برای درمان آسم استفاده می شوند

7- Atrovent ( نام تجاری داروی Ipratropium که برای درمان نفس تنگی استفاده می شود )

8- داروهای فشار خون

9- Bucladin

10- BuSpar ( نام تجاری داروی Buspirone که برای درمان Anxiety Disorders استفاده می شود )

11- کوکائین

12- داروهایی که برای درمان سرما خوردگی استفاده می شوند

13- Demerol ( نام تجاری داروی Meperidine که نوعی مسکن است ) مصرف این دارو با MAOIها باعث مرگ می شود .

14- Dextromethorphan ( نام تجاری داروی Phenylephrine که برای باز کردن گرفتگی بینی ناشی از سرما خوردگی و آلرژی استفاده می شود )

15- Ditropan ( نام تجاری داروی Oxybutyhin که برای کنترل ادرار استفاده می شود )

16- Lavodopa ( برای درمان پارکینسون استفاده می شود )

17- Flexeril ( نام تجاری داروی Cyclobenzaprine که برای شل کردن عضلات استفاده می شود )

18- انسولین

19- Ludiomil ( نام تجاری داروی Maprotiline که برای درمان افسردگی و اختلال دوقطبی استفاده می شود )

20- Marezine ( دارویی برای درمان سرگیجه و بیماری های حرکتی )

21- دیگر انواع MAOIها

22- Norflex ( نام تجاری داروی Orphenadrine که برای درمان گرفتگی ، کشیدگی و رگ به رگ شدن عضلات استفاده می شود )

23- Norpace (نام تجاری داروی Disopyramide که برای درمان نا منظم بودن ضربان قلب استفاده می شود )

24- Phenergan ( نام تجاری داروی Promethazine که برای درمان آلرژی استفاده می شود )

25- Pronestyl ( نام تجاری داروی Procainamide که برای درمان نا منظم بودن ضربان قلب استفاده می شود )

26- Prozac ( نام تجاری داروی Fluoxetine که برای درمان افسردگی و OCD استفاده می شود )

27- Quinidex

28- Ritalin ( نام تجاری داروی Methylphenidate که برای درمان کمبود توجه و فعالیت یا ADHD استفاده می شود .

29- داروهایی که برای سینوس استفاده می شوند

30-Symmetrel ( نام تجاری داروی Amantadine که برای درمان پارکینسون استفاده می شود )

31- Tegretol ( نام تجاری داروی Carbamazepine که برای درمان صرع استفاده می شود)

32- Temaril ( نام تجاری داروی Trimeprazine )

33- داروهای دسته TCAs

34- Tryptophan ( نوعی آمینو اسید )

35- Urispas ( نام تجاری داروی Flavoxate که برای درمان کاهش درد ، کاهش دفعات ادرار و شب ادراری استفاده می شود )

36- Bupropion

لیست داروهای ضد افسردگی :

Anafranil (clomipramine)

Asendin (amoxapin)

Aventyl (nortriptyline)

Celexa (citalopram hydrobromide)

Cymbalta (duloxetine)

Desyrel (trazodone HCl)

Elavil (amitriptyline)

Effexor (venlafaxine HCl)

Emsam (selegiline)

Etrafon (perphenazine/amitriptyline)

Fluvoxamine maleate

Lexapro (escitalopram hydrobromide)

Limbitrol (chlordiazepoxide/amitriptyline)

Ludiomil (maprotiline)

Marplan (isocarboxazid)

Nardil (phenelzine sulfate)

Nefazodone HCl

Norpramin (desipramine HCl)

Pamelor (nortriptyline)

Parnate (tranylcypromine sulfate)

Paxil (paroxetine HCl)

Pexeva (paroxetine mesylate)

Prozac (fluoxetine HCl)

Remeron (mirtazapine)

Sarafem (fluoxetine HCl)

Seroquel (quetiapine)

Sinequan (doxepin)

Surmontil (trimipramine)

Symbyax (olanzapine/fluoxetine)

Tofranil (imipramine)

Tofranil-PM (imipramine pamoate)

Triavil (perphenazine/amitriptyline)

Vivactil (protriptyline)

Wellbutrin (bupropion HCl)

Zoloft (sertraline HCl)

(Zyban (bupropion HCl

اسامی درون پرانتز نام های غیر تجاری داروها هستند .

Border Line Personality Disorder

( BPD) یک بیماری جدی مغزی است که به علت آن فرد ثبات رفتاری ، اجتماعی و خلقی خود را از دست می دهد .

BPD از شیزوفرنی و اختلال دو قطبی شایع تر است به گونه ای که گمان می شود 2 درصد افراد بزرگسال به این اختلال دچارند که در زنان جوان بیشتر شایع است . همچنین بین این بیماری واختلال Self Injury رابطه زیادی وجود دارد به گونه ای که اعمال آسیب زا در افراد مبتلا به BPD امری عادی تلقی می شود . هرچند این اعمال آسیب زا متفارت از اعمال خودگشی گرایانه است اما با این حال زمانی که BPD شدید باشد میل به خودکشی هم افزایش میابد.

به طور معمول افراد درگیر این اختلال به مرقبت های وبژه پزشکی نیاز دارند و تقریبا 20 درصد بیماران باید بستری شوند.

نشانه های بیماری :

افراد مبتلا به افسردگی و یا اختلال دو قطبی معمولا این توانایی را دارند یه یک حالت خلقی خاص را برای چند هفته تحمل کنند و این در حالی است که افراد مبتلا به BPD همان وضعیت را تنها برای چند ساعت و نهایتا برای یک روز می توانند تحمل منند که این ناتوانی در نهایت تبدیل به خشم و پرخاشگری می شود . در این حالت آسیب رسانی به خود و مصرف مواد مخدر نیز امری شایع است .

افراد مبتلا بارها اهداف دراز مدت ، شغل و دوستان خود را تغییر می دهند . چراکه احساساتشان کاملا نا پایدار بوده و بدون هیچ گونه برنامه ریزی قبلی دست به انجام فعالیت های بیهوده می زنند .

بیماران اغلب احساس بی ارزشی ، پوچی ، یکنواختی و بی مصرف بودن می کنند و یا اینکه مورد حمایت جامعه قرار نمی گیرند و تنها هستند .

اشخاص با BPD در الگوهای اجتماعی و روابط خود بسیار ناپایدارند به گونه ای که از یک حالت خلقی مناسب ناگهان به حالت غضبناک تغییر شخصیت می دهند .

همان گونه که می دانید مردم بسیاری این توانایی را دارند که در یک زمان ، حالات مختلف داشته باشند . به این معنی که اگر در حالت خوبی نباشند می توانند آن را مدیریت کنند و می دانند که این وضعیت ابدی نخواهد بود و این درحالی است بیماران BPD چنین رفتار نمی کنند . به عنوان مثال اگر آنها ر شرایط بدی باشند هرگز قادر به درک شرایط دیگر نیستند و تصور می کنند که حالت کنونیشان یک حالت همیشگی است .

مبتلایان به BPD شدیدا نسبت به تنهای و یا احساس طرد شدن حساس هستند و در این حالت رفتار آنها پرخاشگرایانه است . هر چیزی که آنها را از دوستان و یا افراد مورد اطمینان خود ، مانند استراحت ، سفرهای کاری و یا تغییرات در برنامه ها ، دور نگه دارد آنها را پریشان حال می کند . در این حالت آنها احساس پوچی و بی ارزشی می کنند .

علت ها :

علت های که باعث بروز BPD می شوند هنوز ناشناخته باقی مانده اند . اما گمان می رود عوامل محیطی و ژنتیکی در بروز آن دخیل باشند .

آمارها نشان می دهند اکثر افراد مبتلا در کودکی مورد تجاوز قرار کرفته اند اما رابطه آن با BPD هنوز به نحو کامل مشخص نشده .

عصب شناسان ادعا می کنند که مکانیزم اصلی مغز که موجب رفتارهای ناگهانی و بی ثباتی و پرخاشگری می شود را کشف کردند . مطالعات آنها نشان می دهد زمانی که کارآمدی در سیستم عصبی که وظیفه متعادل کردن احساسات را دارد ، دچار نقص می شود ، افراد مستعد پرخاشگری و رفتار ناگهانی می شوند . یک غده کوچک و شیبه به بادام به اسم بادامه (Amydald) وجود دارد که نقش مهمی در تعدیل عواطف منفی دارد .

مواد شیمیایی مانند Serotonin ، Norepinephrine و Acetylcholine انتقال دهنده های عصبی هستند و یکی از نقش های مهم آنها کنترل عواطفی مانند غم ، خشم ، استرس و زودرنجی است . بنابراین می توان از داروهای افزایش دهنده Serotonin برای کاهش علائم BPD استفاده کرد

درمان :

روان درمانی یه صورت گروهی یا فردی نشان داده که برای درمان بسیاری از بیماران مفید است . همچنین یک روش جدید درمانی به نام رفتار درمانی منطقی (DBT) در درمان این اختلال بسیار موثر است.

البته نباید فراموش کرد که استفاده از داروهای مختلف می توانند علائم بیماری را به شدت کاهش داده و یا از بین ببرند . داروهای ضدافسردگی و داروهای تثبیت نگه دارنده خلق برای کنترل افسردگی و ناپایداری حالت خلقی می توانند مفید باشند و همچنین داروهای ضد روان پریشی برای افرادی که افکار گسسته دارند ، کارآمد است

انواع اضطراب

اضطراب انواع مختلف و متنوعى دارد که هر فردى ممکن است به یک یا چند نوع از این اختلالات مبتلا باشد:

۱ـ اختلال اضطراب فراگیر یا منتشر (Generalized Anxiety Disorder)
ترکیبى از علائم زیر در این اختلال وجود دارد:

طپش قلب، تنگى نفس، اسهال، بی‌اشتهایى، سستى، سرگیجه، تعریق، بی‌خوابى، تکرر ادرار، لرزش، فقدان آرامش، مرطوب بودن کف دست، احساس گرفتگى گلو، نگرانى نسبت به آینده، گوش به زنگ بودن نسبت به محیط. در اضطراب فراگیر خطر واقعى وجود ندارد.

۲ـ اختلال هراس (Panic Disorder)
این افراد دچار حملات اضطرابى پیش‌بینى نشده‌اى می‌شوند که ممکن است ظرف چند ثانیه تا چند ساعت و حتى چند روز نوسان کند. مبتلایان به این اختلال می‌ترسند مبادا بمیرند، دیوانه شوند یا بی‌اختیار دست به کارهایى بزنند و یا علائم روانى ـ حسى غیرمعمول نشان دهند. سایر علائم اختلال اضطراب فراگیر نیز در این اختلال مشاهده می‌گردد

۳ـ ترسهاى اختصاصى یا ساده (Simple Phobia)
شایعترین نوع ترس است. در خانمها بیشتر وجود دارد. یک نوع ترس غیرمنطقى است که طى آن فرد از مواجهه با اشیاء، فعالیتها و موقعیتهاى خاص همچون ترس از حیوانات، طوفان، بلندى، جراحت، خون و مرگ اجتناب می‌کند. در این موارد خود فرد متوجه افراطى و غیرمنطقى بودن ترس خویش است.

۴ـ ترس از مکانهاى باز (Agorophobia)
افراد مبتلا به این اختلال از وارد شدن به موقعیتهاى ناآشنا هراس دارند. مثلاً از رفتن به فضاى باز، مسافرت و حضور در ازدحام امتناع می‌کنند. این افراد از ترک کردن محیط منزل دچار ترس شدید هستند. این اختلال در نوجوانى شروع می‌شود و معمولاً این افراد تجربه اضطراب جدایى را در دوران کودکى داشته‌اند.

۵ـ ترسهاى اجتماعى (Social Phobia)
این نوع ترس از اواخر دوران کودکى یا اوائل نوجوانى شروع می‌شود. این افراد در مواجهه با دیگران احساس شرمسارى می‌کنند، نگران هستند که دستها و صدایشان نلرزد و سرخ نشود. معمولاً از صحبت کردن و غذا خوردن در حضور جمع، ابراز وجود کردن، انتقاد کردن، اظهارنظر کردن و اشتباه کردن می‌ترسند.

۶ـ اختلال وسواس (Obsessive-compulsive Disorder)
عبارت است از افکار یا اعمال غیر ارادى، تکرارى و غیرمنطقى که فرد برخلاف میل خود آن را تکرار می‌کند. این بیمارى می‌تواند به‌صورت وسواس فکرى، وسواس عملى و یا وسواس فکرى و عملى توأم با هم باشد.

در وسواس فکرى، فرد نمی‌تواند فکرى را از ذهنش خارج کند (مثل افکار پرخاشگرى یا جنسی)، یعنى یک فکر، عقیده، احساس مزاحم و تکرار شونده وجود دارد.

در وسواس عملى فرد براى اجراى تکرارى عملى خاص یا سلسله اعمالى خاص احساس اجبار می‌کند مثل شستن مکرر دستها. فکر وسواسى موجب افزایش اضطراب شخص می‌گردد درحالی‌که عمل وسواسى اضطراب شخص را کاهش می‌دهد.

۷ـ اختلال استرس پس از سانحه (PTSD: Post Troumatic Stress Disorder)
این اختلال قبلاً «سندرم موج انفجار» نامیده می‌شد. معمولاً با یک استرس شدید هیجانى که شدت آن می‌تواند براى هرکس آسیب‌رسان باشد همراه است از قبیل جنگ، بلا یا سوانح طبیعى مثل زلزله، مورد حمله یا تجاوز به عنف واقع شدن و تصادفات شدید

بیائید با هم مهربان باشیم

راستی متوجه شدیده اید که بیشتر مواقع ما همدیگر را نگاه نمی کنیم ، در پیاده رو از کنار هم رد می شویم حتی جاهایی که خیلی تنگ است به هم نگاه نمی کنیم ، حتی اگر طرف مقابل بهمون راه عبور هم بدهد از او تشکر نمی کنیم . وقتی می خواهید از روی خط عابر پیاده عبور کنید قلبتون به طپش می افتد و خدا خدا می کنید که رانندگان شما را نادیده نگیرند . سر کار منتظر می شویم که دیگری اول سلام کند . مدیران برای کسانی که زیردستشان کار می کنند احترامی قائل نمی شوند . در ادارات مراجعه کننده را آنقدر معطل می کنیم تا او مجبور به التماس بشود . هنگام خرید فرشنده جوری با شما رفتار می کند که انگار به او بدهکارید ، اگر دو بار قیمت را به پرسید جواب نمیدهد .مریض می شوید بیش دکتر می روید و امیدوارید که اقلاً اینجا که پول می دهید، آقا یا خانم دکتر دو کلمه درست با شما حرف بزند ولی متاسفانه آنجاهم کسی حرفهای شما را نمی شنود و شما را درست نمی بیند .
همه اینها باعث تاسف است که با اینکه ما در یک کشور مسلمان زندگی می کنیم وهمیشه خوانده و شنیده ایم که حضرت رسول فرموده اند " با دیگران با محبت ، خوشرویی و احترام رفتار کنید".ولی بندرت کسی را می بینیم که واقعاً با اطرافیانش چنین رفتار کند .

    زندگی چون گل سرخی است

پر از خار و پر از برگ

وپر از عطر لطیف

یادمان باشد اگر گل چیدیم

عطر و برگ و گل و خار

همه همسایه دیوار به دیوار همند